Yasmin 3 yaşında! (2002)

YASMİN 3 YAŞINDA! (2002)

4-5 dakikanızı ayırın o yıllara birlikte gidelim; 2002, Istanbul, Yeşilköy.

Polat Deniz Sitesi'ndeki yaşgünü partisinde duvara yansıyan slide-show görüntülerini izleyelim...

Uyku modu için kaset (2000)

YASMİN'İN BEBEKLİĞİ BOYUNCA UYKU MODUNA GEÇMEDE KULLANDIĞI - MÜZİĞE YENİK DÜŞÜP UYUYAKALDIĞI KASET

Barış Manço'nun Gül Pembe'sini tümüyle bir rastlantı sonucu keşfetmiş, özellikle de arabada kaset çalarda çalarak, Yasmin'in çok geçmeden yatışıp uyku moduna geçtiğini şaşırarak gözlemlemiştik. (Yıl, 1999-2000)

Kuzeni Gürcan, Gül Pembe'yi ard ardına tekrarlayan bir kaset hazırlamıştı; işte bu Yasmin'in Uyku Modu kaseti'ydi.

Ağlatan Klip

YASMİN'İ SEYREDERKEN AĞLATAN KLİP!

Yasmin, bebekken de arka fonda akan müzik karşısında kolay duygulanan bir çocuktu. Hatta ön plandaki öyküye hiç uymasa da, müziğin gizeminde kendini terkedilmiş, birşeylerini yitirmiş gibi hisseder, hıçkırarak ağlamaya başlardı.

Buna "radyofonik kulak duyarlılığı" demek ne kadar doğrudur bilemem.

Müzik ve dansa düşkünlüğüne, "seslerden tanıdığı sanatçıyı bulma oyunu"nu yaşına göre fazlasıyla başarıyor olması; dramatik müziğe yenik düşmeyi haklı kılınyor olmalı.

İlk Tiyatro Denemesi (2002)

YASMİN'İN İLK TİYATRO DENEMESİ

Yasmin'in ilk tiyatro denemesi; Internete "hadi baba nokta coma girelim" dediği; beni bilgisayar başında bulduğunda "baba yine bankaya mı girdin?" dediği döneme rastlar... (Kasım 2002, Istanbul)

"Amman allahım kimleri görüyorum!" repliği, uzun yıllar tiyatronun ne olduğunu az çok anlatan, ancak biz ikimizin anlayabildiği bir söylem olmuştur.

Zaten durup şöyle bakıldığında da, televizyonda olsun, tiyatro sahnesinde olsun tüm oyuncular; "Amman allahım kimleri görüyorum!?" diye çığlık çığlığa bağırmaktalar... Değişen bir şey yok!

26 Kasım 2008 (Günce)